kryminał : Subiektywna lista lektur

Kto mieszka za ścianą? Wiesz?

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki pod tytułem „Kto mieszka za ścianą”. Jest to druga powieść Cary Hunter. Znacie ją zapewne z kryminału „Kto porwał Daisy Mason”. O tej ostatniej mogliście zresztą poczytać nieco na moim Instagramie (KLIK) i pewnie pamiętacie, że nie byłam nią jakoś mocno zachwycona.

Drugi kryminał Cary Hunter opiera się o podobny schemat jak pierwsza powieść: dzieje się dużo złego, na scenę wkraczają policjanci (ci sami w obydwóch książkach) i wszystko jest takie niby brutalne, ale jednak trochę ugrzecznione. Policjanci są fair, ale nie do końca. Trochę to trąci kryminałem skandynawskim, ale jednak w ugrzecznionym, brytyjskim wydaniu. No, ale zacznijmy od początku.

Czy wiesz, co dzieje się za ścianą?

Nikt właściwie nie wie, co dokładnie dzieje się w mieszkaniu sąsiada. Może kolekcjonuje jakieś dziwne przedmioty, jest wyznawcą kultu albo lubi przetrzymywać w piwnicy młode kobiety. Tak się akurat składa, że to ostatnie przytrafiło się emerytowanemu profesorowi socjologii, który na domiar złego poważnie zachorował i… zupełnie zapomniał o tym, że w piwnicy jego domu znajduje się ofiara. Ale, czy to rzeczywiście jest tak, jak się wydaje na pierwszy rzut oka?

pf_1557901630 — Kto mieszka za ścianą? Cara Hunter

Aby odpowiedzieć na to pytanie, trzeba zaangażować do pracy policję. I mimo że to, kto jest ofiarą, a kto katem wydaje się całkiem jasne, okazuje się, że nie zawsze łatwo jest odkryć prawdę, a rozwiązanie zagadki może być naprawdę zaskakujące. I myślę, że właśnie takie zakończenie tej książki może być tym, co nie pozwoli Wam rzucić ją w kąt w połowie czytania.

Moja ocena

Cóż, po części znacie już moją ocenę. Być może uznacie, że uprzedziłam się do autorki, ale zarówno w przypadku Daisy Mason, jak i teraz, mam wrażenie, że wytwory pisarskie tej pani to nieudolna próba połączenia brutalnego i surowego kryminału skandynawskiego z brytyjskimi dobrymi manierami i flegmą. To się nie mogło udać i się nie udało.

W miarę poprawne, dosyć mocne, rozpoczęcie i ciekawe, dosyć mocno zaskakujące zakończenie, to jednak za mało na to, żeby przebrnąć przez nieco nudne dochodzenie prowadzone przez policjantów, z których każdy, jak miałam wrażenie, miał jednak nieco ważniejsze sprawy niż zajmowanie się trudną sprawą.

Czy polecam Wam tę książkę? Raczej nie, dlatego jeśli boicie się, że zmarnujecie czas, to może lepiej po nią nie sięgajcie. Jeśli jednak uznacie, że warto poświecić jej czas, nie nastawiajcie się na nic szczególnego. No może poza rozpoczęciem i zakończeniem.

Pozdrawiam,

Ania

P.S. Napisz, co sądzisz o tej recenzji!

A po codzienną dawkę książek zapraszam na mój Instagram Subiektywna Lista Lektur (klik) oraz Facebook (klik )

Autor: Cara Hunter

Tytuł: Kto mieszka za ścianą

Wydawnictwo: Filia

Tłumaczenie: Joanna Grabarek

Liczba stron: 448

Cena: 39,90 zł

Reklamy

Rachel Caine „Żona mordercy”

Czy ktoś z Was zastanawiał się kiedykolwiek, co dzieje się z rodziną seryjnego mordercy, po tym, jak zostanie on złapany i osadzony w więzieniu? Czy żyją spokojnie tak jakby nic złego się nie zdarzyło? Czy może odwrotnie – uciekają przed konsekwencjami czynów ich krewnego, zaszczuci i zmuszeni do porzucenia dotychczasowego życia?

Taką tematykę podejmuje Rachel Caine w swojej pierwszej powieści (uwaga! w chwili kiedy piszę tę recenzję na rynku jest dostępna jej druga powieść – „Mój ojciec jest mordercą”). Bo w sumie to bardzo ciekawe i nikt tak na dobrą sprawę nie zastanawia się nad tym, jak całą sprawę przeżywają bliscy mordercy lub psychopaty.

O co w tym wszystkim chodzi?

No właśnie, o co tyle hałasu? Wyobraźcie sobie sytuację, w której wracacie do domu po odebraniu dzieci z przedszkola i widzicie policję przeszukującą Wasz dom. Nie wiedząc, o co dokładnie chodzi, chcecie dowiedzieć się szczegółów przeszukania, ale, o dziwo!, bez żadnego słowa wyjaśnienia zostajecie skuci kajdankami na oczach swoich dzieci, zatrzymani i w krótkim czasie dowiadujecie się strasznej prawdy: Wasz mąż to psychol, który torturował i zabijał młode kobiety, a Wy z pewnością jesteście wspólnikiem i pójdziecie siedzieć na długie lata. Albo skarzą Was na karę śmierci – taki peszek, mieszkacie w stanie, który taką karę dopuszcza.

Co dzieje się dalej?

Musicie przeczytać powieść, żeby dowiedzieć się, co działo się dalej z Giną Royall oraz jej dwójką dzieci. Mogę jedynie przyrzec, że główna bohaterka ma przygód co niemiara, a zastana rzeczywistość każe jej stać się kobietą-komadosem, która panicznie boi się prześladowania i stosuje zasadę ograniczonego zaufania nawet wobec własnych dzieci. Mogę Was również zapewnić, że książka będzie trzymać Was w napięciu od pierwszej do ostatniej linijki tekstu i nie pozwoli zasnąć przez długie godziny. Jeśli zdecydujecie się na przesłuchanie jej w wersji audio, gwarantuję doskonałą rozrywkę – Olga Bołądź doskonale oddaje swoim głosem emocje targające nie tylko Giną, ale również jej dziećmi. Prawdziwy majstersztyk.

Moja ocena

Powinniście przeczytać tę książkę. Lub jej wysłuchać. Wiem, że na tym blogu rzadko pojawiają się książki, których nie polecam, ale jako zagorzała fanka kryminałów, mogę polecić Wam tę powieść z czystym sercem. Jeśli szukacie czegoś na długie godziny podróży w samolocie lub pociągu jestem przekonana, że czytając tę książkę nawet nie zauważycie, że już jesteście u celu 🙂

Akcja dzieje się szybko, wydarzenia następują po sobie bardzo szybko. Brak tutaj niepotrzebnych, rozwlekłych opisów nie wiadomo czego (przyrody, itp.), a otoczenie oraz stany emocjonalne opisane są tutaj tylko po to, aby wprowadzić czytelnika w odpowiedni nastrój, czyli zazwyczaj zaciekawienie i przerażenie. Takie zabiegi sprawiły, że „Żona mordercy” jest jedną z najlepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku. Gorąco polecam!

Ania

P.S. Napisz, co sądzisz o tej recenzji!

A po codzienną dawkę książek zapraszam na mój Instagram Subiektywna Lista Lektur (klik) oraz Facebook (klik )

Autor: Rachel Caine

Tytuł: Żona mordercy

Tytuł oryginalny: Stillhouse Lake

Wydawnictwo: Wydawnictwo Filia (książka), Storyside (audiobook)

Tłumaczenie: Kinga Markiewicz

Liczba stron: 400, ok. 11h – audiobook

Cena: 39,90 zł

Kryminał dla wytrwałych -Uprowadzona Charlie Donlea

Książka, o której postanowiłam dzisiaj opowiedzieć, wymaga nieco cierpliwości, jednak przeczekanie wszystkich nudnych opisów jest warte zakończenia i poznania tego, kto jest mordercą. Dlaczego? Ponieważ nigdy nie podejrzewalibyście tej osoby o mordercze zamiary.

„Uprowadzona” Charlie Donlea zaczyna się mocno. Otóż dostajemy opis ucieczki uprowadzonej młodej kobiety z miejsca, w którym była przetrzymywana przez zwyrodnialca. Jednego z tych facetów, co to muszą sobie podporządkować kobietę, robiąc jej krzywdę, gwałcąc i wymyślając nie wiadomo jakie zasady ich „współpracy” po to, aby bidulka mogła przeżyć „opiekę” swojego wybawiciela od okrutnego świata. Dziewczyna zostaje znaleziona przez przypadkowego kierowcę i odstawiona do szpitala, a potem do domu. Megan, tak miała na imię, miała szczęście, ponieważ ofiary tego mężczyzny zazwyczaj umierają w dość okrutny sposób. Jej ucieczka staje się bardzo ważnym wydarzeniem w życiu społeczności – Megan wydaje bestsellerową książkę, staje się znana i rozpoznawalna, tylko jakoś nie potrafi się odnaleźć w otaczającym świecie…

Patolog detektywem

Z drugiej strony mamy jeszcze jedną bohaterkę, Livię, praktykującą lekarz-patolog, która odbywa staż pod okiem bardzo wymagającego mentora. Odgrywa ona w tej historii o tyle ważną rolę, że jest starszą siostrą jednej z ofiar – Nicole. Młodsza z rodzeństwa była dziewczyną, która nie potrafiła pogodzić się z traumatycznym wydarzeniem w rodzinie, a dokładniej zniknięciem siedmioletniej kuzynki. Uznawana za dziwkę, pod maską wyuzdanego zachowania i mrocznego makijażu skrywa lęk oraz przynależność do Klubu Porywaczy.

pf_1550569366

O tym, że ta organizacja odgrywa w całej historii bardzo duże znaczenie, dowiadujemy się w toku śledztwa prowadzonego przez lekarkę. Początkowo samotnego poszukiwania przyczyn zgonu jednego z ludzi, których ciało przyszło jej badać, a później także z pomocą Megan, w tym czasie pracownicą miejscowego sądu. I co się okazuje? Otóż rzeczywistość staje się coraz bardziej przerażająca, a z każdym dokonanym przez dziewczyny okryciem wychodzi na jaw niecna działalność założyciela Klubu Porwań, w której pomagał nie kto inny jak Nicole.

Ocena

Jak już wspomniałam wcześniej jest to książka dla cierpliwych. Po mocnym wstępie, pojawia się długa część związana z opisem pracy Livii oraz codzienności Megan jakiś czas po porwaniu. Żeby jeszcze bardziej zagmatwać sprawę autor przedstawia retrospekcję życia Nicole aż do momentu jej porwania. Z tego powodu pierwsze 100 stron wydaje się mało interesujące i niezbyt ciekawe. Akcja toczy się wolno, jest wiele wątków pobocznych i nie za bardzo wiadomo, czy to kryminał, czy może niekoniecznie. Po prostu jest nudno i tyle. Na szczęście warto nie przestawać czytać. Druga część tej powieści, powiedzmy już po tej wspomnianej już setce stron, to coś, na co czekaliśmy. Tutaj robi się o wiele konkretniej, akcja przyśpiesza i nie można się oderwać od tej książki. Zakończenie jest niezwykle zaskakujące!

Ania

P.S. Napisz, co sądzisz o tej recenzji!

A po codzienną dawkę książek zapraszam na mój Instagram Subiektywna Lista Lektur (klik) oraz Facebook (klik )

Autor: Charlie Donlea

Tytuł: Uprowadzona

Wydawnictwo: Wydawnictwo Filia (książka), Storyside (audiobook)

Tłumaczenie: Adrian Tomczyk

Liczba stron: 500, 11h – audiobook

Magowie, wampiry, seks i zagadki godne najlepszych powieści detektywistycznych

Gdzie można takie znaleźć? Może Was zdziwię, ale w serii powieści pod wspólnym tytułem „Akta Dresdena” autorstwa Jima Butchera. Chociaż pewnie dla wielu z Was nie jest to zaskoczeniem i podejrzewam, że mag Dresden już dawno gości na Waszych listach przeczytanych książek.

Dla mnie, i mam nadzieję, dla niektórych osób odwiedzających mojego bloga przygody jedynego maga -detektywa na świecie, to totalne odkrycie. Czytam i słucham kolejnych części serii i nie mogę się nadziwić, że tak długo zwlekałam, ponieważ… Może nie będę zdradzać wszystkiego na początku tego posta.

Akta Dresdena – humor, seks i Harry Dresden

Harry Dresden, syn magika oraz kobiety o magicznie niebezpiecznej przyszłości, to mag działający na terenie współczesnego Chicago i jednocześnie narrator wszystkich części serii. Facet wysoki, szczupły, nieco niechlujny, za to obowiązkowy, oddany sprawie (ratowaniu niewinnych z opresji o zabarwieniu czysto magicznym) i niezmiennie spłukany. Do tego niezmiernie utalentowany, pomysłowy i mający na pieńku z Białą Radą – organem sprawującym władzę nad magami na całym świecie. Tak pokrótce można by scharakteryzować głównego bohatera wszystkich tych powieści.

Oczywiście, jak na maga-detektywa przystało walczy on z wszelkiej maści istotami nadprzyrodzonymi: wilkołakami, wampirami, duchami, ghoulami, elfami, itp. chroniąc ludzi niemagicznych przed konsekwencjami zakusów wyżej wymienionych stworzeń. Co gorsza naraża swoje życie chroniąc tych, którzy nie wierzą w istnienie nadprzyrodzonych i jawnie wyśmiewają się z jego profesji oraz talentu. A zdolności magiczne i ogromna pomysłowość to zalety Dresdena – faceta dodatkowo wyposażonego w ogromne poczucie humoru i niezmiennie zainteresowanego kobietami (nawet w obliczu zagrożenia, serio!).

Jak już wspomniałam, niewielu jest takich, którzy wynajmują Harry`ego jako detektywa do zadań paranormalnych, dlatego ma on nieustanne problemy finansowe. Nie da się zresztą ukryć, że jego własność często cierpi własnie z powodu wykonywanych przez niego zadań – chociażby samochód Niebieski Chrabąszcz, który uzupełniany jest co rusz elementami karoserii w innych kolorach. Zresztą sprzymierzeńców Harry też ma niewielu – Karin Murphy – komendant Wydziału Śledczego do Zadań Specjalnych, Susan Rodriguez- dziennikarkę, a potem dziewczynę Harry`ego oraz kilka innych osób, z którymi współpracuje. A do tego szalonego kota Mistera, ogromnego psa świątynnego Myszka, Boba Czaszkę – ducha zamkniętego w ludzkiej czaszce – oraz uwielbiający pizzę zastęp elfów pod wodzą Tut-Tuta.

Screenshot_20190202-143406

Seria

Powieści pisanych w serii wydano w Polsce kilka:

Front burzowy
Pełnia księżyca
Śmiertelna groźba
Rycerz lata
Śmiertelne maski
Krwawe rytuały
Martwy rewir
Dowody winy
Biała noc
Drobna przysługa
Zdrajca

Wszystkie one zostały wydane przez wydawnictwo Mag. Dostępne są również w formie audiobooków, które czytane są przez niesamowitego Macieja Kowalika (facet robi niesamowitą robotę i z tego powodu nawet zdecydowałam się na wysłuchanie ostatnich czterech części zamiast przeczytania ich w formie książkowej).

Na przetłumaczenie czeka jeszcze kilka, a dokładniej cztery powieści:

Changes
Ghost story
Cold days
Skin game

i mam nadzieję, że są równie ciekawe i ociekające magią, jak te, które już znam.

Dlaczego polecam te książki?

Przede wszystkim bardzo ciekawe jest to, że Butcherowi udało się połączyć tak, zdaje się, totalnie nie łączące się rzeczywistości jak współczesne amerykańskie miasto oraz świat magów oraz istot nadprzyrodzonych. Dodatkowo jestem ogromną fanką absurdalnego poczucia humoru, którego w tej powieści jest co niemiara. Właściwie każda kryzysowa sytuacja jest okraszana przez głównego bohatera jakimś dziwnym, oczywistym lub zabawnym stwierdzeniem, które wywołują salwy śmiechu.

Co jeszcze mi się podoba? Dążenie do tego, aby to ci źli przegrali, a dobrzy zwyciężyli. Trochę oklepane, ale potrzebne. Szczególnie jeśli dobrzy działają według zasad, kodeksu zachowania, kierując się nimi i stawiając na nie nawet w kryzysowych sytuacjach. To jest fajne i przypomina mi bohaterów ze starych filmów, którzy mogliby prędzej dać się zabić niż złamać własne zasady.

Nie jest oczywiście tak, że książki nie mają wad. Pierwsze tłumaczenia miały trochę błędów, które bardzo rzucały się w oczy (uszy) osobom, które dobrze znają angielski. Niewłaściwy dobór słów sprawiał, że pojawiały się zgrzyty. Ponadto denerwuje mnie podejście Harry`ego Dresdena do kobiet – traktuje je jak nieporadne istotki, właściwie przeznaczone do ładnego wyglądania i niczego więcej. Ale to tylko taki mały zgrzyt.

Jeśli zainteresują Was „Akta Dresdena” możecie sięgnąć po komiks lub obejrzeć serial 🙂

Pozdrawiam,

Ania

P.S. Napisz, co sądzisz o tej recenzji!

A po codzienną dawkę książek zapraszam na mój Instagram Subiektywna Lista Lektur (klik) oraz Facebook (klik )

Autor: Jim Butcher

Tytuł: Akta Dresdena

Wydawnictwo: Wydawnictwo Mag (książka), Storyside (audiobook)

Tłumaczenie: Piotr W. Cholewa, Wojciech Szypuła

Wciągająca historia z niebezpiecznym wirusem w tle najlepszą książką ubiegłego roku

Zastanawialiście się kiedyś, w jaki sposób, oprócz rozpętania kolejnej wojny światowej, ludzie mogliby spróbować zdobyć władzę nad światem? Okazuje się, że doskonałym sposobem na to jest broń biologiczna. No właśnie. Nie wojna, broń nuklearna, czy jakakolwiek inna katastrofa naturalna lub wywołana przez człowieka pragnącego władzy.

Tak bynajmniej widzi to A.G. Riddle, amerykański pisarz, w książce którego ludzie umierają z powodu nieznanego wirusa, który wywołuje chorobę podobną objawami do gorączki krwotocznej i na którą nie ma lekarstwa. Oto jedna z najlepszych książek, którą przeczytałam w ubiegłym roku „Pandemia” A.G. Riddle.

subiketywna lista lektur

Trochę o historii

Cała sprawa zaczyna się prosto: chorują ludzie w Afryce. Nie wiadomo za bardzo na co, jednak objawy przypominają te wywołane przez wirus Eboli. Ku zmartwieniu okolicznych lekarzy okazuje się, iż żadne leki na gorączkę krwotoczną nie działają, a coraz większe obszary zamieszkane przez plemiona afrykańskie zostają pozbawione swoich mieszkańców. Wyjątek stanowi dwójka dzieci oraz jedna dorosła kobieta, którzy z jakiegoś powodu są odporni na śmiercionośne działanie wirusa. Oczywiście, żeby było weselej, w tle rozgrywają się walki między tymi dobrymi (lekarze z WHO, itp.) a tymi złymi (bandy zbirów próbujących przejąć kontrolę nad danym terenem). Akcja dzieje się szybko, wydarzenia stają się coraz bardziej dramatyczne, a ludzie giną nie tylko z powodu choroby.

Oczywiście, żeby tego wszystkiego było mało pojawia się wątek sensacyjny, a w nim znany milioner i biznesmen, który zupełnie przypadkowo cierpi na amnezję, nie pamięta nic, co stało się kilka godzin wcześniej, a wspomnienia wracają mu stopniowo po wypełnieniu się pewnych okoliczności. Do tego dochodzi tajemnicza organizacja, która prowadziła badania wiele lat przed urodzeniem biznesmena i która niemiłosiernie mąci w całej historii.

Nie zdradzam zakończenia książki, ponieważ warto ją przeczytać i dowiedzieć się wszystkiego samodzielnie.

Ocena

Dawno nie czytałam niczego tak interesującego i wciągającego. I bardzo cieszy mnie, że jest to tom pierwszy – historia jeszcze się nie kończy, ponieważ nie mogę doczekać się tego, co wydarzy się dalej. Prawdopodobnie sięgnę po pozostałe cztery, wydane po polsku, powieści tego autora. Przy okazji muszę zaznaczyć, że jest to kolejna doskonała książka wydana przez Wydawnictwo Filia. Ktoś tam musi mieć dobrego nosa do świetnych historii. Tak trzymać i poproszę więcej. Czekam na kolejny tom serii „Akta zagłady”.

Pozdrawiam,

Ania

P.S. Napisz, co sądzisz o tej recenzji!

A po codzienną dawkę książek zapraszam na mój Instagram Subiektywna Lista Lektur (klik) oraz Facebook (klik )

Autor: A.G. Riddle

Tytuł: Pandemia

Wydawnictwo: Filia

Liczba stron: 624

Cena: 49 zł

Czy ofiara może zostać przestępcą? Przewrotna intryga w „Najszczęśliwszej” Maxa Czornyja

Hmmm, jesienno-zimowa aura sprawia, że coraz częściej sięgam po kryminały. Mróz i krótkie dni sprawiają, że takie mroczne historie są jeszcze bardziej ciekawe i interesujące. Tym razem jednak zdecydowałam się na przesłuchanie audiobooka i o moich wrażeniach z odsłuchania pierwszej książki w formie audio również zamierzam się podzielić. Zaczynajmy zatem!

Nie za bardzo przepadam za polskimi kryminałami. Do tej pory sądziłam, że polska rzeczywistość nie potrafi wciągnąć tak samo mocno jak historie opisywane przez Skandynawów i Amerykanów. Taki bezpodstawny stereotyp. I muszę się Wam przyznać, że po „Najszczęśliwszą” sięgnęłam tylko i wyłącznie dlatego, że kłopoty ze zdrowiem sprawiły, że nie za bardzo byłam w stanie skupić się na niczym, a ogólne osłabienie i te sprawy spowodowały totalną awersję do czytania (tak, wiem, aż trudno w to uwierzyć, ale tak było), a ta historia wydawała mi się jedyną sensowną propozycją z całej listy nieciekawych powieści kryminalnych. Dodatkowo była czytana przez znakomitych aktorów Annę Cieślak i Szymona Bobrowskiego, co dla mnie stanowiło mistrzowskie połączenie.

Historia Dawida Kastera

Wyobraźcie sobie sytuację: jesteście znanym malarzem, uznanym za jednego z lepszych w swoim nurcie, który jednocześnie jest totalnie znudzony swoją robotą i niejako z musu pojawia się na wystawach własnych dzieł. Macie też przyjaciela, który jednocześnie jest Waszym menadżerem. Facet jest obrotny i zapewnia Wam spory rozgłos, uznanie i sukces finansowy. A przy okazji bzyka się z Waszą żoną. Żona zresztą zostaje zamordowana w niewyjaśnionych okolicznościach w dzień, w którym oznajmia Wam, że jest w ciąży i będziecie mieli dziecko…

Kilka lat później prowadzicie w miarę ustabilizowane życie, macie dziewczynę, która decyduje się z Wami zamieszkać, ale w tym samym czasie w Waszej nudnej codzienności dzieją się rzeczy, wobec których trudno przejść obojętnie, ponieważ dotyczą spraw, które powinny były zostać zamknięte już dawno temu.

Moja ocena

Tak mniej więcej, w końcu nie chcę zdradzić Wam szczegółów i zakończenia, układa się fabuła tej powieści. Całość napisana jest niekiedy dosadnym językiem, znajduje się w niej kilka przekleństw, ale wydaje mi się, że bez ich obecności ciężko byłoby oddać stan ducha i umysłu głównego bohatera. Akcja płynie wartko i nie można się nudzić przez całą książkę. Nie ma tutaj miejsca na spokój i nawet, kiedy myślicie, że pasmo nieszczęśliwych wypadków w życiu Dawida Kastera już się skończyło, pojawia się coś nowego. Szczególnie zresztą zaskakujące jest zakończenie – przeczytałam wiele kryminałów i muszę przyznać, że jest to jedna z niewielu powieści, które rzeczywiście sprawiły, że nie mogłam odgadnąć zakończenia i sprawcy do samego końca. Brawo!

Bardzo polecam tę książkę również osobom, które zaczynają swoją przygodę z audiobookami. Wiem, że nie jest łatwo przestawić się z czytania na słuchanie, dlatego wciągająca historia, taka jak ta, jest doskonała własnie po to, żeby zacząć zmieniać swoje przyzwyczajenia.

W mojej prywatnej skali „Najszczęśliwsza” Maxa Czornyja otrzymuje 9 punktów na 10 możliwych. Przyznaję je zarówno za samą historię, jak i dobór lektorów czytających powieść.

wietna książka

Pozdrawiam,

Ania

P.S. Napisz, co sądzisz o tej recenzji!

A po codzienną dawkę książek zapraszam na mój Instagram Subiektywna Lista Lektur (klik)

Autor: Max Czornyj

Tytuł: Najszczęśliwsza

Wydawnictwo: Wydawnictwo Filia (książka), Storyside (audiobook)

Liczba stron: 326, ok. 8h

Cena: 39,90 zł (książka)

Dziwna pogoda -idealnie na jesień

Joe Hill przyzwyczaił nas do literatury spod znaku fantastyki i horroru. W swoim najnowszym zbiorze przekonuje, że nie daleko pada jabłko od jabłoni. Syn wielkiego Stephena Kinga będzie jego godnym zastępcą, kiedy słynny ojciec postanowi zakończyć karierę.

Przyznaję się bez bicia już na samym początku tej recenzji: jest to moja pierwsza książka Joe Hilla, którą przeczytałam w całości. To znaczy, powinnam napisać, że jest to jego pierwsza powieść, po którą sięgnęłam. Mam po prostu zaległości czytelnicze, nie wyrabiam się z czytaniem zarówno Kinga seniora, jak i juniora. No, ale kiedyś musiał być ten pierwszy raz. Szczególnie w momencie, kiedy okazało się, że Hill jest nie tylko zdolnym pisarzem, ale również utalentowanym scenarzystą. Takiej okazji po prostu nie można było nie wykorzystać.

„Dziwna pogoda” – cztery minipowieści w jednym tomie

Najnowsza książka Joe`go Hilla to nic innego jak zbiór minipowieści, których, na pierwszy rzut oka, wspólnym tematem mogą być dziwne zjawiska pogodowe, chociaż nie do końca tak jest.

„Zdjęcie” opowiada o chłopcu, a później dorosłym, który przypomina sobie o dziwnym mężczyźnie ubranym w buty -kowbojki i podróżującym przez Stany w cadillacu, robiącym zdjęcia przygodnie poznanym ludziom. Pan Polaroid, jak wkrótce nazywa go chłopiec, jest agresywnym, aroganckim bucem, który robiąc zdjęcia specjalnym aparatem, odbiera ludziom tożsamość. Po prostu zapominają o wielu wydarzeniach ze swojego życia. Jedną z jego ofiar jest Mary, kobieta, która przez wiele lat opiekowała się głównym bohaterem i która z powodów zaników pamięci nie była już tak sprawna jak wcześniej.

pf_1537778245

„Naładowany” to druga minipowieść w zbiorze. Akcja dzieje się a Stanach Zjednoczonych i opisuje rzeczywistość, w której przyszło nam obecnie żyć: zagrożenie atakami terrorystycznymi jest bardzo żywe, niekiedy strach wejść do centrum handlowego, pojawia się również kwestia zakazu lub pozwolenia na posiadanie broni i tego ile pistolet znajdujący się w niewłaściwych rękach może zrobić złego. W tej powieści dzieje się dużo, powiedziałabym bardzo dużo, jednak po jego lekturze pojawia się gorzka refleksja na temat naszego świata i Stanów Zjednoczonych jako takich (chęć posiadania dostępu do broni granicząca niemal z histerią i uzależnieniem, sytuacja bohaterów wojennych, szczególnie tych, którzy z misji wrócili kalekami). Moim zdaniem najlepszy tekst w tym zbiorze, warto go przeczytać.

„Wniebowzięty” – trzecia minipowieść i, z tego co widziałam już w innych recenzjach tej książki, najsłabsza. Również dla mnie. Tekst zawiera elementy fantastki i niestety to one sprawiają, że jest ono tak niedorzeczne, że po prostu nie chce się go czytać. Serio. Wyobraźcie sobie sytuację, w której nieprzytomnie zakochany w kobiecie facet decyduje się uhonorować śmierć chorej na raka przyjaciółki skokiem ze spadochronu i ląduje na chmurze o kształcie statku kosmicznego. Tam odkrywa, że chmura ma świadomość i może kształtować się zgodnie z życzeniami człowieka, który na niej przebywa. Facet oczywiście zażyczył sobie ukochaną utkaną z chmury… Dla mnie bez sensu, zdecydowałam się jedynie przekartkować ten tekst.

O wiele lepiej było z ostatnim w zbiorze „Deszczem”. Bardzo ciekawy utwór, dla którego podłożem była ciężka praca, rozczarowanie i rozgoryczenie. Oczywiście również zaawansowana technologia, która pozwoliła na stworzenie deszczu, w którym zamiast standardowych kropli deszczu pojawiły się ostre kryształy. Niezmiernie udany, czyta się jednym tchem, a zakończenie jest co najmniej zaskakujące. Bardzo polecam!

Ocena

Bardzo lubię opowiadania i krótsze tekstu, ponieważ po nich można poznać kunszt pisarza w budowaniu historii oraz osobowości bohaterów. Poza tym taka skondensowana forma wymaga od autora skupienia się na treści i zwięzłe opowiedzenie wydarzeń. Nie ma tu miejsca na gadulstwo, które niestety jest typowe chociażby dla Stephena Kinga – ilość słów użytych do opisania sceny jest niekiedy wręcz porażająca.

Tutaj otrzymujemy cztery minipowieści, których narracja jest zwięzła, oszczędna w słowach i sprawna. Czyta się dobrze, jest wciągająco i interesująco. Wydarzenia są realne, oddane w taki sposób, iż człowiek może uwierzyć, że coś takiego może się stać gdzieś za rogiem.

Jedynym minusem jest powieść pod tytułem „Wniebowzięty” – pomysł może jest dobry, jednak nagromadzenie elementów fantastycznych i mieszanie ich z rzeczywistymi, sama idea myślącej chmury, w moim mniemaniu sprawiły, że tekst wyszedł absurdalnie. Dla mnie za bardzo.

Ogólnie dobry zbiór ciekawych opowiadań. Warto przeczytać w jesienny wieczór.

Pozdrawiam,

Ania

P.S. Napisz, co sądzisz o tej recenzji!

A po codzienną dawkę książek zapraszam na mój Instagram Subiektywna Lista Lektur (klik)

Autor: Joe Hill

Tytuł: Dziwna pogoda

Tytuł oryginalny: Strange weather

Tłumaczenie: Marta Guzowska

Wydawnictwo: Albatros

Liczba stron: 512

Cena: 41,90 zł

Uczysz się języków? Wykorzystaj te pomoce!

Uczenie się języków obcych już dawno wykroczyło poza klasę w szkole językowej. Obecnie mamy możliwość skorzystania z tak wielu pomocy językowych, że lekcje z nauczycielem stają się jedynie dodatkiem do samodzielnej pracy. Ale nie tylko.

Oczywiście lekcje na kursie językowym pozwalają przyswajać materiał w odpowiednim tempie, a pomoc nauczyciela lub lektora sprawdza się w przypadku, kiedy nie mamy pewności co do zakresu wykorzystania danej struktury gramatycznej, wyeliminowania błędów, a także nauki płynnego mówienia w danym języku.

Jednak takie kwestie jak uczenie się słówek lub zwrotów lub ćwiczenie czytania lub rozumienia ze słuchu możecie ćwiczyć samodzielnie z wykorzystaniem wielu pomocy. Ze względu na to, że najwięcej takich rzeczy jest dostępnych dla uczących się angielskiego, pokażę je właśnie na tym przykładzie. Niemniej jednak wiele ze źródeł będzie do wykorzystania również w przypadku innych języków.

Te pomoce wykorzystaj w uczeniu się języków

1.Czasopisma dla uczących się języków obcych

Na obecną chwilę mamy kilka czasopism przeznaczonych dla uczących się języków. Dostępne wersje językowe to: angielski (ogólny i biznesowy), niemiecki, włoski, hiszpański, rosyjski. Magazyny, o których piszę tutaj wydawane są przez wydawnictwo Colourful Media, a ich zaletą jest to, że na samym dole strony znajduje się słowniczek z wytłumaczonymi co trudniejszymi słówkami i fonetyczny zapis ich wymowy. Jest to bardzo przydatne, ponieważ nie trzeba odrywać się od lektury w poszukiwaniu słownika.

Na rynku pojawiła się także gazeta Newsweek Learning English, która, jak mi się wydaje, zawiera przedruki artykułów z anglojęzycznych wydań tygodnika, jednak dopasowanych do poziomu czytających. W jednym numerze możecie zatem natrafić na teksty o poziomie B2, C1, itp. Nie ma w nim słowniczka, jest to po prostu gazeta.

Ja osobiście skłaniam się do korzystania raczej z pierwszej opcji – artykułów ze słowniczkiem, ponieważ mogę je z powodzeniem wykorzystywać również w trakcie lekcji. Co do drugiej gazety, zarówno w mojej opinii, jak i niektórych z moich uczniów, jest to alternatywa dla kogoś, kto zna język w dosyć dobrym stopniu.

2. Filmy z napisami w obcym języku

Tak, chodzi mi o normalne filmy, które ogląda się w kinie lub na DVD z oryginalną ścieżką dźwiękową. Chodzi o to, że języka używa się zazwyczaj w miejscach, w których jest szmer, hałas, ktoś coś powie szybciej, wolniej, niewyraźnie, itp. Czyli zupełnie inaczej niż w warunkach klasy, gdzie puszcza się czyste nagranie, tekst czytany przez lektora o świetnej dykcji i idealnym akcencie. To oczywiście się zmienia, ponieważ twórcy kursów językowych też już to zauważyli i lektorzy mają możliwość wykorzystywania nagrań wziętych na przykład z ulicznej sondy. Filmy jednak pozwalają na wykształcenie rozumienia w nieco bardziej rzeczywistych warunkach. Dodatkowo uczymy się w trakcie rozrywki, a poza tym zawsze możemy zobaczyć, ile treści nie jest tłumaczone i czytane przez lektora, a to też duża frajda.

Ja w trakcie uczenia się mojego pierwszego języka obcego, angielskiego, oglądałam filmy z napisami w dwie strony, tzn. angielskie filmy zawsze z napisami po angielsku. Wtedy o wiele łatwiej było zrozumieć, co mówią aktorzy. Korzystałam również z opcji TV Polonia, w której polskie filmy były tłumaczone na angielski i to też było bardzo ciekawe.

3. Książki w obcych językach dla uczących się

Tę pomoc opisałam już w osobnym wpisie pod tytułem „Czytaj książki w oryginale” (Klik!). Są bardzo pomocne, ciekawe i coraz bardzie popularne. Co do gatunków literackich najwięcej jest obecnie kryminałów, ale widziałam już także horrory, romanse i klasyka.

W zależności od Waszych preferencji i tego, jaki jest poziom języka, możecie skorzystać z pozycji napisanych całkowicie w obcym języku ze słowniczkiem na marginesach lub z opcji dwujęzycznej: jedna strona w polskim, druga – w obcym.

Jeśli jednak czujecie się na siłach czytać powieści w oryginale, jest to oczywiście bardzo dobry pomysł 🙂

4. Facebook i YouTube

I na Facebooku, i na YouTubie macie możliwość skorzystania z materiałów przygotowanych przez lektorów i nauczycieli danego języka właśnie dla uczących się. Dodam jeszcze, że w przypadku tych mało popularnych w Polsce (np. fiński, którego uczę się właśnie za pomocą YouTube, Facebooka i kursów internetowych), jest to jedna z niewielu lub jedyna możliwość nauki samodzielnej.

Filmiki pozwalają prześledzić i przećwiczyć wymowę, grafiki – nauczyć się nowych słówek, a komiksy to relaks, zabawa i nauka w jednym. Bardzo fajne w nich jest to, że wszystkie te opcje pozwalają nam na codzienny kontakt z językiem (pamiętacie pewnie siebie mówiących, że nie macie nawet chwili, żeby pouczyć się słówek?) w trakcie scrollowania postów na Facebooku.

To tyle. Dajcie znać, jakie metody wykorzystujecie i jak z nich korzystacie.

Pozdrawiam,

Ania

A po codzienną dawkę książek zapraszam na mój Instagram Subiektywna Lista Lektur (klik)

Wyśniona jedenastka, czyli intryga ze sportem w tle

Nie tak dawno zostałam poproszona o przeczytanie powieści pod tytułem „Wyśniona jedenastka” Pawła Fleszara. Zaciekawiona połączeniem sportu i morderstwa, oddałam się lekturze. Co z tego wynikło?

Wyobraźcie sobie taką sytuację: razem ze swoim ukochanym/ukochaną znajdujecie w krzakach trupa. Potem, z ciekawości jednego z was, zaczynacie drążyć sprawę, która kończy się…wiele lat potem wyścigiem samochodowym i nieustanną obecnością gangsterów za plecami. Mało fajne, szczególnie w momencie, kiedy jest się dziennikarzem sportowym – osobą publiczną, która musi pokazywać się wśród ludzi… Tak mniej więcej zaczynają się pierwsza i druga część kryminału „Wyśniona jedenastka”. Co dzieje się dalej, o co chodzi z tą jedenastką i czy złoczyńców uda się pokonać? Żeby dowiedzieć się z lektury tej książki. Możecie ją ściągnąć w formie e-booka pod tym linkiem http://sportkrakowski.pl/wysniona-jedenastka-e-book/ (klik).

pf_1534842384

Dlaczego polecam tę książkę?

Powodów jest wiele, a ja wymienię jedynie trzy:

Wartka akcja – tę książkę naprawdę bardzo fajnie się czyta i mówię to ja, osoba, która strasznie nie lubi czytać z ekranu, szczególnie tabletu. Jednak od drugiej części wydarzenia następują po sobie tak szybko, że nie można przestać czytać.
Ciekawi bohaterowie – nie znam świata sportu, dlatego jego przedstawiciele są dla mnie niezwykle ciekawymi osobowościami. A tutaj mamy do czynienia chociażby z reporterem sportowym Maćkiem, jego kolegami z redakcji oraz niezliczonymi sportowcami. Dla mnie super!
Mistrzowskie opisy polskiej rzeczywistości sportowej – chodzi tutaj nie tylko o relacje z meczów, ale również o codzienność w redakcji gazety, świat sportowców oraz tego, co robią po meczach. Muszę przyznać, że te części książki, które związane są z różnymi dyscyplinami sportowymi czyta się najlepiej. Są ciekawe, akcja toczy się naprawdę szybko. Z pozostałym, szczególnie tymi kryminalnymi, bywało różnie.

Sięgnijcie po tę książkę, jeśli kręci Was sport i afery w tle. Mnie się podobało.

Pozdrawiam,

Ania

P.S. Napisz, co sądzisz o tej recenzji!

A po codzienną dawkę książek zapraszam na mój Instagram Subiektywna Lista Lektur (klik)

Autor: Paweł Fleszar

Tytuł: Wyśniona jedenastka

Liczba stron: 404

Link do ściągnięcia: http://sportkrakowski.pl/wysniona-jedenastka-e-book/

Całe lato bez Facebooka

Możliwe? Wydawałoby się, że nie, ponieważ szczególnie to medium społecznościowe na stałe wpasowało się w nasze życie. Jednak bohaterka książki „Całe lato bez Facebooka” została zmuszona właśnie do takiej zmiany trybu życia nie na dwa miesiące, ale całe pięć lat!

Książką tego lata ogłoszono powieść z pogranicza prozy humorystycznej, suspensu i literatury kryminalnej pod tytułem autorstwa Romaina Puértolasa. Jak przystało na takie połączenie gatunków, miało być wesoło, zaskakująco i nie do końca sensownie. I jest. Chyba.

Kilka słów o autorze

Romain Puértolas to francuski pisarz, który znany jest przede wszystkim ze względu na swoją pierwszą książkę „The Extraordinary Journey of the Fakir Who Got Trapped in an Ikea Wardrobe”. Powieść ta została przetłumaczona na wiele języków, a czytelników znalazła w 36 krajach. Tylko we Francji dostała się na listę bestsellerów. W 2015 roku na rynku ukazała się „The Little Girl Who Swallowed A Cloud As Big As The Eiffel Tower”. Teraz Wydawnictwo Sonia Draga oferuje nam jego kolejną książkę, czyli właśnie „Całe lato…”.

pf_1534321087

Opowieść

Główną bohaterką powieści jest czarnoskóra, ogromna (w dosłownym znaczeniu) policjantka, Agatha Crispies, która dyscyplinarnie zostaje przeniesiona do Nowego Jorku w stanie Kolorado – miasta, w którym nie ma zasięgu telefonii komórkowej i Internetu. Nie ma również za bardzo co robić, ponieważ mieścina jest tak mała i nic nie znacząca, że policjanci organizują na komisariacie kółka zainteresowań: szydełkowania, klub książkowy, itp. a komendant notorycznie w godzinach pracy urywa się na ryby.

Ale w pewnym momencie tej sielanki dzieje się coś niepokojącego. Otóż w sąsiednim mieście zostaje popełnione morderstwo, a porucznik Agatha Crispies postanawia zająć się sprawą. Znalezienie ciała powoduje cały szereg innych wydarzeń, mniej lub bardziej pozytywnych, ale zawsze okraszonych cytatami z klasycznych pozycji literatury i niekiedy śmiesznymi powiedzonkami samej bohaterki.

Ocena

Cóż, czytając tę książkę byłam bardzo zainteresowana tym, co wydarzy się dalej. Początek jest naprawdę wciągający i ciekawy. Otóż Agatha to jedna z tych kobiet, które pomimo ewidentnych mankamentów urody, ze swoją tuszą i upodobaniem do czekoladowych pączków nie przystaje w żaden sposób do współczesnych kanonów urody, jest we własnym mniemaniu najbardziej kuszącą istotą na świecie. Taka pewność siebie połączona z erudycją i ogromną wiedzą o literaturze daje naprawdę interesującą mieszankę. Jednak wraz z rozwinięciem historii pojawia się znużenie tą wiecznie buńczuczną i, nie ukrywajmy, egoistyczną postawą wpadającej niekiedy w samouwielbienie bohaterki. Tak zachowują się osoby, które nie potrafią poradzić sobie z nadmiarem kompleksów lub są niedojrzałe. A Agatha Crispies zdecydowanie sprawia takie wrażenie.

Poczucie obciachu pojawia się gdzieś w połowie książki i niestety pozostaje z czytelnikiem do końca. Dosyć głupie żarty oparte na stereotypach o otyłych Amerykanach, przygłupich murzynach (przepraszam!) i durne przytyki do Polaków -zaczyna się od nazwisk, chociaż ten fragment mógł jeszcze uchodzić za śmieszny, ale potem pojawia się obraz niedouczonego, niepotrafiącego sklecić porządnego zdania po angielsku brudasa (serio!) i przygłupa.

pf_1534321262

No nie tak wyobrażałam sobie idealną lekturę na lato.

Właściwie muszę przyznać, że nie rozumiem konstrukcji tej książki. Informacje na temat literatury, niczym wyciągnięte z encyklopedii lub jakiejś innej Wikipedii w formie przerywników mają za zadanie co? Opóźnić akcję? Czy może autor nie mógł zdecydować się, czy przeprowadzić regularny wykład z historii literatury, czy może pójść w stronę nonsensu całej wymyślonej przez siebie książki. W połączeniu wyszło takie nie wiadomo co, a wstawki historyczne irytują i psują ewentualną radochę z lektury.

Podsumowując, ta książka jest dziwna, nonsensowna, miejscami śmieszna, ale w większości żenująca. Poziom żartów opartych na stereotypach jest niski i mimo że początkowo wywołują one śmiech, w większej ilości, czyli tak po około 150 stronach tej powieści, robią się niesmaczne. Czy warto zakupić tę pozycję? Może w promocji, za pełną cenę nie jest warta Waszych pieniędzy i czasu.

Pozdrawiam,

Ania

P.S. Napisz, co sądzisz o tej recenzji!

A po codzienną dawkę książek zapraszam na mój Instagram Subiektywna Lista Lektur (klik)

Autor: Romain Puértolas

Tytuł: Całe lato bez Facebooka

Tytuł oryginalny: Tout un été sans facebook

Tłumaczenie: Maria Zawadzka

Wydawnictwo: Sonia Draga

Liczba stron: 400

Cena: 37 zł