W prowadzeniu bloga o książkach fajne jest to, że co jakiś czas trafiają mi się bardzo interesujące powieści autorów, których wcześniej nie znałam. Tak właśnie trafiłam na zbiór dwóch opowiadań, których elementem wspólnym jest komisarz Serge Olovski, emerytowany policjant francuskiej policji.
Cykl Dom z ogrodem tanio sprzedam. Świąteczne porządki Genevive Hibou dotarł do mnie jakieś dwa tygodnie temu, jednak przeczytanie ich zajęło mi trzy dni. Opowiadania są bardzo ciekawe i do tego mają tę interesującą nieśpieszną atmosferę rodem z francuskiej prowincji. Ale nie będę uprzedzać faktów (to jest mojej oceny) i najpierw opowiem Wam co nieco o tych dwóch opowieściach.
Dom z ogrodem tanio sprzedam
Pierwsze opowiadanie mówi o próbie rozwiązania zagadki śmierci pracownika miejscowego biura notarialnego. Jules Duval zostaje znaleziony martwy na ławce w parku. Do akcji wkraczają komisarze policji, o dziwo!, z oddalonego o paręnaście kilometrów Paryża. Aby mieć rękę na pulsie, proszą o współpracę emerytowanego policjanta Serge`a Olovskiego. Ten wspomagany jest przez Polkę Ewę Wolny.
Czy udaje się rozwiązać zagadkę? Owszem, jednak muszę stwierdzić, że zastosowane tutaj zabiegi literackie rodem z Herculesa Poirot trochę odbierają przyjemność z czytania. Chodzi mi o prowadzenie narracji w sposób, w którym czytelnik nie może wraz z inspektorem poznawać kolejnych faktów w śledztwie, a są mu one oznajmiane na sam koniec wraz z rozwiązaniem zagadki. Dla mnie takie rozwiązanie jest słabe.
Świąteczne porządki Genevive Hibou
Nieco lepiej przedstawia się za to rozwiązanie zagadki śmierci Collette i Luca Hibou w drugim opowiadaniu. Wprawdzie mamy tutaj do czynienia z zabiegiem podobnym do tego z wcześniejszego tekstu, jednak forma spowiedzi zabójcy jednak tak bardzo nie razi.
Genevive Hibou to sąsiadka Olovskiego. Jest wdową, ma syna – strasznie rozpieszczonego i nieogarnietego jedynaka, który uważa, że z racji swojego istnienia należy mu się wszystko, co najlepsze. Facet ma spore problemy ze sobą, nie potrafi utrzymać pracy, jednak wierzy, że kolejne przedsięwzięcie pozwoli mu się wreszcie odbić od dna. Z tego powodu decyduje się nawet zastraszyć własną matkę po to, aby otrzymać to, czego pragnie. A chodzi mu o dostęp do ziemi należącej do rodziny.
Moja ocena
Mimo sporych mankamentów narracyjnych w obu opowiadaniach, muszę stwierdzić, że obydwa teksty bardzo mi się podobały. Przyjemnie czytało się o przygodach emerytowanego komisarza oraz Ewy Wolny. Nieśpieszna atmosfera książki jedynie podkreślała tę wyjątkowość. Stwierdzam, że oba opowiadania plasują się nastrojem bardzo blisko kryminałów retro.
Czy powinnam narzekać, że zbrodni i krwi było w nich jak na lekarstwo? Z pewnością dla wielu czytelników przyzwyczajonych do intrygi rodem ze współczesnych kryminałów np. Czornyja, może być zwiedzionych. W porównaniu z tym autorem w książce dzieje się niewiele. No, ale czy emerytowany policjant może działać z takim rozmachem jak młodsi detektywi? Chyba nie. Dlatego, po pierwsze, trzeba pogratulować odwagi autorce, ponieważ takich bohaterów kryminałów widuje się głównie w roli ofiar. Po drugie, ten brak pośpiechu jest właśnie tym, co pozwoli twórczości Elizy Veinard wyróżnić się na tle innych autorów.
Pozdrawiam,
Ania
P.S. Napisz, co sądzisz o tej recenzji!
A po codzienną dawkę książek zapraszam na mój Instagram Subiektywna Lista Lektur (klik) oraz Facebook (klik)
Bądź na bieżąco z wpisami na tym blogu! Zapisz się do newslettera, a nie ominie Cię żaden wpis.
